Waar moet ik beginnen?
In plaats van een post op Insta schrijf ik er een blog over. Net zo handig en wie weet kan ik er eventueel andere mama’s ook mee helpen. Voor nu en in de toekomst.
Voor de volgers die mijn laatste posts hebben gelezen en hebben gevolgd weten dus ook dat de groei van ons meisje iets is wat in de gaten gehouden moet worden. Ik wil jullie alvast bedanken en mijn liefde uiten voor de liefde die ik van jullie krijg. Doet me echt zó goed, ik ben druk bezig met iedereen te beantwoorden. De laatste paar dagen stond mijn hoofd er niet echt naar namelijk..
Anyway, afgelopen woensdag 23 juni 2021 hadden wij wederom een groei echo en een meting van de doorbloeding in de navelstreng. De laatste groei echo was met 32 weken zwangerschap. Vandaag de dag ben ik 35 weken zwanger.
Ons meisje was met de 20 weken echo gemeten op een P20. Hieronder zie je ter voorbeeld de P lijn. P50 is het gemiddelde namelijk. Dus ons meisje was altijd al klein. Omdat ik PCOS heb krijg je een extra groei echo met 28 weken. Dus er was toen al gezien dat ze iets gezakt was en kleiner was. Maar nog steeds geen echte zorgen. Waarschijnlijk toen alleen een klein poppetje. Hier was de P waarde naar P12 gezakt.
Dus met 32 weken zwangerschap kregen we een nieuwe groei echo. Hierop liet ze weer een daling zien. De P waarde was gezakt naar P10. De gynaecoloog was nog steeds niet bezorgd, maar wel weer een reden om een nieuwe groei echo in te plannen.
Met 33 weken zwangerschap kregen we alleen een doppler meting. Dan meten ze de doorstroom in de navelstreng en dit was goed.
Afgelopen woensdag was ik 34 weken en 5 dagen zwanger en kregen we een nieuwe groei echo. En dit zorgde voor veel onrust. Veel onrust bij mij en bij Mitchell. Op dat moment bij Mitchell iets minder, omdat hij ook vooral vertrouwde op de gynaecoloog. En ik vertrouwde op mijn gevoel en naar de cijfers te kijken.
De groei echo liet weer een daling zien. Een daling nu naar de P5 lijn. En haar gewicht zou 1986 gram zijn. De doorbloeding van de navelstreng zou ook goed zijn. Wat betreft de daling naar de P5 is in mijn ogen dat ze niet goed genoeg groeit. En laat ze ook niet haar eigen lijntje zien. De grafiek van alle totale metingen hebben wij ook niet gezien.
Maar goed, de gynaecoloog denkt hier anders over. Tijdens het gesprek zei ze dat we ons geen zorgen hoefde te maken maar in verband met de daling naar de P5 wel met haar team/collega moest bespreken. Na een tijdje wachten kwam de gynaecoloog terug. Maar haar collega was in gesprek. Dus we werden naar huis gestuurd en moesten voor de zekerheid een afspraak maken voor volgende week voor een doppler meting. Een groei echo doen ze niet meer, want dat doen ze niet binnen de 2 weken en nu ook niet meer na 36 weken zwangerschap. Ondertussen zou de gynaecoloog het met haar team bespreken en zouden we eventueel gebeld worden of de afspraak afgezegd kon worden en naar de verloskundige gestuurd zou worden of medisch zou worden.
Eenmaal thuis waren we best, vooral ik, bezorgd en zaten we in onzekerheid. Niet wetende of het goed met ons meisje gaat, of ik medisch ben, of ik bij de verloskundige zit. Zoveel vraagtekens. Ondertussen was het 17.15 en hadden we nog niets gehoord. Dus ik ging er vanuit dat er niet meer gebeld werd. Dus ik heb ondertussen de verloskundige op de hoogte gebracht en gevraagd of zij iets kon betekenen voor ons. Ze zou de volgende dag, wanneer de poli weer open was, contact opnemen met de gynaecoloog.
Rond 18.30 werd ik gebeld door de gynaecoloog. Ze gaf me informatie waar ik nog meer door ging twijfelen. Dat ik wel terug naar de verloskundige kan. Maar, als ik dat zou willen, ook welkom was in het ziekenhuis.. Nog meer vraagtekens??? Dus ik heb mijn zorgen geuit met het feit dat de cijfers van de metingen in onze ogen niet echt aan het verbeteren waren. En dat ze dus vanaf de P20 alleen maar aan het dalen is naar de P5. Dus betekent dat ze niet goed genoeg groeit. De gynaecoloog moest mij hier gelijk in geven en zei dus dat ik hierdoor welkom was in het ziekenhuis en het team dit ook zou ‘begrijpen’. De gynaecoloog vertelde mij ook dat ze dus met het voelen van mijn buik niet twijfelt over de groei, en dat dit gelijkstaat aan mijn termijn. Maar zijn metingen en cijfers niet betrouwbaarder dan? (Met Rhydian was dit ook het geval, toen was hij geschat door een verloskundige rond de 3600 gram door het voelen aan mijn buik. Toen kwam er zo een klein guppie uit van 2900 gram). Ik heb toen geen extra echo’s gehad bij Rhydian. Dit was allemaal goed.
Ook vertelde ze me dat de ene echoscopiste ruimer meet dan de ander… Dus hierop ook nog wat speling kan ontstaan.. En wat ze me ook vertelde is, dat als ik medisch werd en de doppler meting zou krijgen en deze zou stijgen, wat wel eens gebeurd en niet wetende of die juist is, dat ze dan een overbehandeling geven en mij moeten inleiden. Waarop ik de bal terugkaatste : ” Wat als het achteraf is en we denken; hadden we maar dit of dat gedaan?”
Dus, nogmaals, allemaal vraagtekens en verwarring. Ik kon op dat moment niet 1, 2, 3 beslissen wat ik wilde doen want ik wilde niet zo overhaast beslissen. A.s. maandag hebben we opnieuw contact.
Ik heb na dit gesprek mijn verloskundige gebeld. Zij gaf me ‘gelijk’ dat ik me ongerust voelde en vooral met het horen van de cijfers en dat het klinkt dat er een daling in de groei is. Ze vroeg aan mij of ik de grafiek/curve had gezien van alle totale metingen. Die hadden wij inderdaad niet gezien.. waarom eigenlijk niet? Dit is trouwens ook niet bij ons opgekomen om dit te vragen. Ik vroeg aan mijn verloskundige of ze die kon opvragen, en dat kon. En zou ze mij de volgende dag bellen en deze samen bespreken. Dit gaf mij rust. Zodat we konden zien wat hier afspeelt en vooral ook de kennis van de verloskundige hierbij een belangrijke rol speelt. Aan de hand van deze gegevens zouden we samen, en vooral de verloskundige, een besluit nemen.
De volgende dag, gisteren dus, heeft de verloskundige mij gebeld. Ze had de curve en cijfers gekregen van alle metingen. Het hele rapport was er ook, dus dat was fijn.
Het advies/info wat wij meekregen, en het advies/info wat geschreven stond in het rapport, staat regelrecht tegenover elkaar. De verloskundige begreep dit ook niet zo goed. Maar in ieder geval, we hebben samen de cijfers gekeken en besproken. Net als het hele rapport. Zij maakte duidelijk dat het best wel nodig is dat er ingegrepen dient te worden door middel van extra controles. Kijkend naar de cijfers en de grafieken maakte zij mij duidelijk dat er een duidelijke daling te zien is. Vooral haar buikje is het die ´kleiner´ word. En ons meisje zeker niet haar eigen lijntje groeit. Wat mij ook veel zorgen baart is dat er een stijging is in de doorbloeding in de navelstreng. Dit betekent meer weerstand. Dit betekent ook weer dat er steeds minder voeding en zuurstof binnenkomt bij ons meisje. Toen vielen de puzzelstukjes in elkaar bij mij. De dalende P waarde van haar groei en de stijgende lijn van de navelstreng betekent dus dat ze niet goed groeit en minder binnen gaat krijgen. Mijn onrustige gevoel is dus niet onterecht. We hoefden niet eens meer af te wegen wat wijsheid is. De verloskundige zei, ik wil je zeker niet kwijt, als cliënt, maar dit wel noodzakelijk is dat je doorgestuurd word en vanaf nu medisch bent. Ze zei me ook dat ik ons meisje goed in de gaten moet blijven houden wat betreft de bewegingen en dat ik haar gewoon voel zoals dat ik dat altijd doe. Dat er hierin niets mag en kan veranderen.
Het plan nu?
De verloskundige gaat contact opnemen met de gynaecoloog en dan horen we het verder. Het verdere plan weten we dus niet. Ik weet alleen dat ik volgende week een doppler meting krijg, en heel waarschijnlijk nog een groei echo. Dit meer op advies en een beetje aandringen van de verloskundige. Beter nog een groei meting dan helemaal geen groei meting meer vanaf nu. En ik hoop dat ik deze ook nog krijg. Nog iets meer duidelijkheid voor we iets moeten gaan beslissen.
Op dit moment schrijf ik dit ook van mij af. Om bepaalde dingen te begrijpen, anders te zien.. Maar dit lijkt mij nog niet.. Wat ik wel voel, is onrust. Ik probeer me rustig te houden en er niet teveel aan te denken. En ik hoop dat we eerder in het ziekenhuis mogen komen. Want nu ik weet dat er toch iets is, een stijging is met de doorbloeding is van de navelstreng ben ik er niet echt geruster op geworden.
Ook heb ik sinds het begin tot week 20 een gevoel gehad, een gevoel dat ik zo bang was haar te verliezen.. Een gevoel.. Een tijdje is dit weggebleven en nu speelt het weer langzaam op. Voor mijn gevoel is inleiden misschien beter, dan is er meer controle en groeit ze misschien wel beter buiten de buik. Als er iets gebeurd in mijn buik, kan je weinig tot niets meer doen. Daar ben ik bang voor..
We wachten nu op het verdere plan en het contact met de gynaecoloog.
Bedankt voor al jullie lieve berichtjes, woorden en medeleven. Dit vindt ik suuuper lief van jullie!
Hele dikke knuffel en kus,
Karine